بررسی فراوانی دیس لیپیدمی و عوامل همراه آن در بیماران همودیالیزی

زمینه و هدف: دیس لیپیدمیک مشکل رایج و از دلایل عمده ایجاد و پیشرفت آترواسکلروز در بیماران همودیالیزی محسوب می شود. تشخیص و درمان به موقع دیس لیپیدمی می تواند ضمن کاهش میزان مرگ و میر حاصل از بیماری های قلبی - عروقی، سبب حمایت از باقیمانده عملکرد کلیه ها در مبتلایان به نارسایی مزمن کلیه گردد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی دیس لیپیدمی و عوامل همراه آن در بیماران همودیالیزی انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی - مقطعی، 182 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه مراجعه کننده به بخش های همودیالیز بیمارستان های بقیه الله (عج) و شهید چمران شهر تهران در سال 1391 مورد بررسی قرار گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات، علاوه بر تکمیل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، میزان کلسترول توتال، تری گلیسرید، hdl و ldl سرم اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های مجذورکای، تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه صورت گرفت. سطح معنی داری، 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته ها: در این پژوهش 2/8% بیماران دارای هیپرکلسترولمی، 4/26% دارای هیپرتری گلیسریدمی و 8/6%، ldl بالاتر از 130 داشتند. در نیمی از بیماران، hdl سرمی کمتر از 35 بود. همچنین بین دیس لیپیدمی با متغیرهای جنسیت (001/0=p)، مدت زمان درمان با همودیالیز (004/0=p)، میزان تحصیلات (005/0=p) و وزن (007/0=p)، ارتباط معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: دیس لیپیدمی در بیماران همودیالیزی، به خصوص افراد کم سواد و چاق از شیوع بالایی برخوردار است، به طوری که حداقل یکی از اجزای پروفایل های لیپید در بیش از 80% بیماران همودیالیزی غیرطبیعی است. بنابراین، برنامه ریزی جهت اصلاح سبک زندگی و ارائه آموزش در زمینه تغذیه صحیح و تحرک کافی به عنوان یکی از اصول مراقبتی در بیماران همودیالیزی توصیه می گردد.